BEYOĞLU’NDA  (3)

Bir eller cepte senfonisindeyim;

Terk edilişin çıplaklığında,

Dağınıklığın korkusu yayılır

Kaldırımlara.

Tramvaylara ray olur

Hayallerim.

Tünel’e uzanır

Taksim’e geri dönerim.

Akşamın karanlığı çökerken

Beyoğlu’na,

Anlamadığım havalar

Gelip ortada dururlar.

Yalnızlık,

Anılarımıza laf atar.

Çaresizliğin kirli dişlerine inat,

Çarmıhlara gerilir duygularım.

İster istemez

Loş sokaklara sığınırım.

Hicaz Faslı,

Kanunun tellerinden yayılırken

İstiklal Caddesi’ne,

Gizemli bir tebessüm yanıp söner

Sinsice.

Aldanışlar, tekmil vefasızlıklar,

Tüm güzellikleri

Bir çırpıda boğarlar

Terk edip giderken geceler,

Yerlerini sabahlara

Nice

Yalancı aşklar başlar,

Yürekler kavrulur

Vefasız  sevgilinin  avuçlarında.

Yaşam;

Sızıp kalsa köşe başlarında,

Umutlar

Dar sokaklarda kaybolsa,

Geceleri

Azrail tur atıyor olsa da

Buralarda;

Yarınlara doğru gün ışığı;

Bambaşka doğar

Beyoğlu’ nda…

                       Dursun TOMBUL